“Afspraak is afspraak”.
Wie is er niet groot geworden met deze ‘gouden regel’ om vooral de afspraken die je met ouders of je school had, na te komen. Ik in ieder geval wel. Natuurlijk breng ik dit normen en waarden perspectief over op mijn kinderen, omdat het iets is waar je op terug moet kunnen vallen.
Door de vele jaren in het HRM-werk heb ik geleerd nuances aan te brengen in hetgeen je had afgesproken met één of meerdere medewerkers. Vaak op het vlak van persoonlijk ontwikkeling.
Ik creëerde dan samen een setje randvoorwaarden en ‘groeiafspraken’ met een bepaalde eindtijd.
Niet dat dan alles behaald moest zijn. Nee, dan stond het volgende gesprek. Bij dat onderhoud werd de mate van groei besproken en de behaalde resultaten. In de tussenliggende periode deed iedereen zijn best om de doelen te halen. Door mijn MBWA-stijl kwam ik die medewerkers wel eens tegen en was het opvallend dat men mij soms ontweek. Met aanspreken bleek dan dat men het gevoel had de afspraak niet na te kunnen komen. Door externe factoren, kwam uit het gesprek naar voren. Leerpunt werd dan dat de afspraak tegen het licht werd gehouden, nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden benoemd en de ‘overeenkomst’ werd bijgesteld. Iedereen blij.
Afgelopen twee weken kwam een aantal gebeurtenissen ons huis binnenzeilen, die te maken had met wat de waarde is of mag zijn van een afspraak.
1. Een kind maakt vorig schooljaar af. Geen woord over de bepalingen voor de 4de klas. Hij krijgt rooster, klasindeling toegestuurd. Na drie dagen school zegt men: "O ja. Je gaat naar een andere klas, andere leerlingen, dat waren we vergeten”.
2. Een voetballende zoon is twee weken geleden op de voetbal. Selectie. Hij is de betere keeper, en men volgt een nieuwe lijn. Er vindt geen uitleen plaats naar het eerste en de beste keeper staat bij de selectie opgesteld. Week later, de andere keeper staat op doel en hij moet mee met het eerste!!
3. Schoolgaande dochter hoort aan het eind van vorig schooljaar wie haar mentor/coach wordt. Helemaal gelukkig. Een energiek en kindbewust mens met een positieve instelling. Een week naar school. “Ja, we hebben je rooster en je nieuwe mentor”. Iemand totaal anders, waar ze al drie jaar mee in onmin leeft?
4. Nog een kind voor zijn nieuwe schooljaar. Brieven wat er in dat jaar allemaal te doen staat. Speciaal rooster voor de eerste dag, rooster van alle volgende dagen. Een dag tevoren een mail. Er zijn geen docenten, de opdrachten liggen in de klas, of ze zelf zo verstandig willen zijn op school te komen en de opdrachten uit te voeren!
We hebben afgelopen week de hele materie maar eens doorgenomen. Aangegeven dat er afspraken zijn die je na mag komen. Of soms moet. Geleerd dat er ‘organen’ zijn die zonder verdere uitleg een andere koers mogen varen en dat jij daarom mee moet. Anders ben je niet flexibel. Ook aangegeven dat je rustig je mening mag geven over die 'verandering'. Positief kritisch.
In loopbaan- en sollicitatietrajecten is dit punt zeker een onderwerp dat besproken wordt. Bepaal daar vooraf je positie in. Wat is voor jou belangrijk? Het harde standpunt of neig je meer naar
flexibiliteit, en wel bespreken? Of ben je dominant en moet de ander wijken? Ben je mens- of zaakgericht?
Alles kan goed zijn, als je het maar uit kunt leggen, er een verhaal bij hebt.
Succes.
Karel.
