Eén hand voor je jezelf en één voor je werk. Een advies voor een duurzame gezondheid.
Mijn stiefvader werkte, toen ik 13-14 jaar was, in de haven van Amsterdam. Vletterman was zijn beroep, hetgeen inhield om samen met de loods schepen vanaf de Noordzee IJmuiden binnen te krijgen om ze vervolgens in Amsterdam aan de kade te laten meren. Voor werkzaamheden in de haven zelf mocht ik vaak mee met de motorsloep. Avontuurlijk en leerzaam. Zo is één van de dingen die ik heb onthouden de uitdrukking : “Eén hand voor je jezelf en één voor je werk”. Hoe belangrijk je werk ook is, je moet je eigen veiligheid en gezondheid voorop stellen. Hoe anders kun jij je werk blijven doen. Hij heeft dat destijds uitgelegd door te verwijzen naar zo’n touwladder aan de zijkant van een schip. In één hand hield hij een hulptouw vast en de andere hand gebruikte hij om langs de ladder omhoog te gaan. Een opmerking die ik nooit vergeten ben. Niet in mijn politiewerk op de fysieke manier, niet in deze of andere werkzaamheden in de betekenisvolle manier.
In de grote diversiteit aan rollen die ik heb ingevuld heb ik mij zelf altijd de vraag gesteld, bij elke opdracht, actie of anderszins : Kan ik dat aan? Beschik ik over voldoende middelen, ervaring, kracht en fysieke mogelijkheden om het werk aan te kunnen? Natuurlijk heb ik de grens wel eens gevoeld als ik mijn capaciteit overschreed. Natuurlijk heb ik achteraf wel eens gezegd, dat ik alle geluk van de wereld heb gehad. Alleen ik deed die overschrijdingen niet structureel. Er was altijd dat zinnetje: “Eén hand voor je jezelf en één voor je werk”.
Vroeger frequent, vandaag de dag onnoemelijk veel, zie ik mensen om mij heen die grens telkenmale, repeterend en vaak al als vaste gewoonte die grens passeren. De beweegredenen zijn vaak in hun ogen legitiem. Loyaliteit naar de opdracht- of werkgever; overschatting van capaciteit; niet in staat of bang zijn om een hulpvraag te stellen. Wat de gevolgen zijn laat zich raden.
Een veel te groot risico lopen voor je eigen gezondheid. Teleurstellingen als het niet lukt. Aanloop naar een depressie of daarin belanden. Of nog erger! Ernstige gevolgen voor je gezondheid door het ontstaan van ongelukken.
In mijn ogen mag je in de gevallen dat je lijf aangeeft dat het ‘trickie’ wordt, jezelf de vraag stellen of je één hand over hebt voor jezelf. Of anders gezegd: kun je het werk met die andere hand aan??
Zelfs als je daaraan twijfelt, gebruik dat als raadgever om iets niet te doen. Het gaat je redden en zorgen voor een juiste balans in werk en gevoel. En niet onbelangrijk, een duurzame gezondheid.
Succes en geniet van wat je doet.
Karel.
