Vorig jaar ben ik in april 70 geworden. Al jaren geldt leeftijd niet voor mij. Alleen hoe dichter die speciale jaardag nadert, hoe meer ik nadenk over dit getal.
En mijn gezondheid. Berichten dat mensen van mijn leeftijd ziek worden, of overlijden, of nog jonger waren dan ik, krijgen invloed op mijn denken.
Deze zogenaamde mijlpaaldag heb ik gevierd in kleine kring en breder op virtuele wijze vanwege ‘uweetwel’. De 70 heb ik die dag gehaald. De beladen gedachtenstormen blijven echter. Tot…..
Dat ‘toeval niet bestaat’ is één van mijn ijkpunten in hoe ik leef. Het is dan ook niet zomaar dat ik terecht ben gekomen op de opleiding over Opstellingen. Eerst bij Hylke, maar dat blijkt niet
te passen bij mijn instelling en zienswijzen. Dan bij Ineke en Boudewijn. Een perfecte ‘fit’ .
In het laatste deel van de vervolgopleiding in Lemmer doen zich twee boeiende en diepgaande gebeurtenissen voor. De eerste is het contactherstel met mijn ‘innerlijke kind’. Een emotionele sessie
en dito hereniging. De tweede betreft de boodschap dat ik ‘beter voor mijzelf’ mag zorgen, in plaats van er altijd voor anderen zijn.
Beide mededelingen heb ik mij ter harte genomen. Door ‘voelen’, ‘het ervaren van de andere ik’, ‘het weten dat de enthousiasme-blokkades er niet meer zijn’, ben ik mij bewust geworden. Bewust dat
een andere verschijning van Karel langzaam vorm krijgt. De blije, de echt rustige, de zich veilige voelende man, die zijn plek weet.
Vorig jaar bij een vakantie op Terschelling, heb ik mijn baardgroei de vrije ruimte gegeven. Na bijna drie weken besluit ik het er toch vanaf te halen. “Het maakt me ouder”, is de overheersende
gedachte. Geheel in overeenstemming met het destijds aanwezige en belastende 70-zijn-gevoel.
Afgelopen week heb ik die haartjes nieuwe ruimte gegeven. Ze lijken grijzer, wit bijna. Anders. Gisteravond bij het tandenpoetsen kijk in de spiegel en zie de baard. Mezelf in de ogen kijkend zie
ik pretlichtjes. Er verschijnt een grote grijns op mijn gezicht en ik ervaar gelijk een enorm gevoel van blijdschap, vrij zijn. Het is goed. De baard, hoewel miniem, past nu bij mij. De binding
met leeftijd is weg. De band met de jonge, de blije nieuwe IK is helemaal OK. Met een prachtgevoel duik ik in bed en ga slapen.
