Gisteren tijdens mijn wandeling op een route die ik al jaren loop, zag ik de restanten van een bloeiperiode van roze bloemen. Aan weerszijden van het fietspad en de afgelopen weken door iedereen bewonderd. ‘Vergane glorie’ of ‘Jammer, het was zo mooi’ lees of hoor je soms.
Als loopbaancoach zie ik dat anders. Voor mij staat deze periode van bloei gelijk aan wat de kinderen en jong-volwassenen meemaken. Ze gaan naar school.
Leren, absorberen, toepassen, zijn vaardigheden waar ze zich in bekwamen. Vaardigheden, gedrag voor later.
Vaak door stage, maar het kan ook anders, komen ze terecht in werkomgevingen. Hun bruisende energie, komt net als bij deze bomen, tot bloei. Zij voelen zich vaak gezien, gewaardeerd en er is zicht op een nabije toekomst als werkzame medeburger in onze maatschappij.
Maar dan…. De constatering zo rond de dertig, dat ze meer in huis hebben. Niet onderkende talenten, frustraties, keuzestress en de zichtbare bloei verdwijnt. Ze keren zich naar binnen en onderzoeken wat er aan de hand is. De energie is gebleven.
Inmiddels is deze groep ‘zoekenden’ als ‘millennials’ getypeerd. Met de bijbehorende kenmerken: ‘alles willen’, backpacken, gezelligheid, veel vrienden, verre reizen. En nog steeds is die energie onderhuids aanwezig.
Voor de bomen langs het fietspad komt een volgende fase. Die van vruchten produceren. Vruchten waar vogels en insecten zich te goed aan kunnen doen. Een methode die al eeuwen bestaat en zal blijven bestaan. Wat nu voor onze ‘millennials’?
Mijn visie in het kader van loopbaanbegeleiding is dat het potentieel: de kwaliteiten en talenten van een ieder, en vergelijkbaar met het produceren van vruchten, veel meer en met focus kan
worden ontdekt, eigen gemaakt en worden gedeeld.
En met dat laatste net als de bomen, worden verspreid in de ieders directe of verder weg omgeving van werk en leven.
Dan kan er sprake zijn van een succesvolle en gezonde wederkerigheid van het individu en zijn omgeving en krijgt alles een zingevende plek.
Dus niets vergaat. Er is werk aan de winkel. Stroop de mouwen maar op.
