Afgelopen jaren heb ik door mijn werk met verschillende personen een zakelijke relatie gehad en vaak nog heb. Enorm veel van geleerd. Dat doe ik graag. Leren van elkaar. Klant, opdrachtgever, collega, het blijft boeiend. Later bleek bij een beperkt aantal personen dat zij één of meerdere narcistische eigenschappen hadden. Ook daarvan heb ik nu geleerd dat zij hun kompaan zoeken als deze voldoet aan de volgende omschrijving: Geduldig – vergevingsgezind – vriendelijk – bedachtzaam – empathisch – warm – tolerant en onbaatzuchtig. Geweldige complimenten vind ik zelf. Alleen er zijn grenzen in wat ik toesta en heb ik besloten afscheid van ze te nemen.
De reden voor dit afscheid, een vorm van afwijzen, is dat iedereen kan leren wat grenzen zijn in het toestaan van wat de ander jou 'aandoet'. Leunen, meeliften, energie halen, zijn slechts een paar voorbeelden van dat gedrag.
Onderzoek heeft uitgewezen dat bepaald types voelsprieten hebben in het ontdekken van kwaliteiten bij de ander die ze zelf niet hebben. Als een dergelijke persoonlijke verbinding tot stand
komt en het resultaat is: 1+1=3, dan is de nabije toekomst rooskleurig. Totdat...
Totdat de balans doorslaat en de één de ander gaat 'gebruiken'. De energie wordt éénrichtingsverkeer. Dan wordt het tijd voor een beslissing. Vaak een niet leuke, soms zelfs
pijnlijk.
De energiebrenger ziet zich dan genoodzaakt om de kwestie te bespreken en kijken naar de mogelijkheden. Als dat geen soelaas biedt is de enige optie: stoppen!
Het zal zeker wennen zijn, doch als het 'drainen' van energie stopt, zal het resultaat positief voor de beslisser zijn. Ook voor de volgende stappen en dat is zeker de moeite van het overwegen, het overleggen en besluiten nemen waard. Op zeker.
